چالش های ناتمام در مقابل پایداری صنعت فولاد / با تمام ناترازی ها صنعت فولاد بیشترین سهم را در ایجاد اشتغال و ارزآوری کشور بر عهده دارد

نشست هیات‌مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران با حضور جمعی از اصحاب رسانه،در فضایی صمیمی و تعاملی برگزار شد.

به گزارش طلانیوز:  رییس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در نشست خبری انجمن فولاد گفت: با وجود نقش پررنگ و حیاتی صنعت فولاد در رفع چالش‌های اقتصادی کشور، کمبود انواع انرژی گاه بدون اتکا به آمار دقیق و مستند، به این صنعت نسبت داده می‌شود؛ ادعایی که حتی گاهی از زبان برخی اساتید دانشگاه و اقتصاددانان نیز شنیده می‌شود.

بهرام سبحانی در ادامه به موضوع مصرف انرژی پرداخت؛ مسئله‌ای که بارها به‌اشتباه به‌عنوان نقطه ضعف فولاد معرفی شده است. او گفت: «صنعت فولاد کمتر از ۶ هزار مگاوات برق و حدود ۴۰ میلیون مترمکعب گاز در روز مصرف می‌کند،  در حالی که همین صنعت بیش از ۳۱ درصد بودجه گاز کشور را تأمین می‌کند.» سبحانی تأکید کرد که فشار بر صنایع سودآور از طریق افزایش قیمت انرژی، انگیزه تولید را از بین می‌برد؛ به‌ویژه وقتی فولادساز حتی دسترسی کامل به برقی که خود تولید کرده ندارد.

وی ادامه داد: کل زنجیره تولید فولاد، از استخراج سنگ‌آهن تا تولید محصول نهایی که  کمتر از ۶ هزار مگاوات‌ساعت برق در سال مصرف می‌کند ، در حالی است که ظرفیت تولید برق کشور به بیش از ۱۰۸ هزار مگاوات می‌رسد. بنابراین، سهم فولاد در مصرف برق، کمتر از ۵٫۵ درصد است و قطعاً نمی‌توان آن را بار سنگینی بر شبکه برق کشور دانست.

سبحانی در خصوص مصرف گاز نیز گفت: روزانه بین ۸۳۰ تا ۸۵۰ میلیون مترمکعب گاز به شبکه ملی تزریق می‌شود، اما سهم کل صنعت فولاد از این حجم، زیر ۵ درصد است. این در حالی است که بسیاری از صنایع دیگر، از جمله خانگی و گرمایشی، سهم بسیار بیشتری دارند. وی تأکید کرد که این صنعت نه یک مصرف‌کننده بی‌رویه، بلکه یکی از ارکان اصلی اشتغال‌زایی و ارزآوری غیرنفتی است. هر یک میلیون تن فولاد تولیدشده، منجر به استخراج و فرآوری سه میلیون تن سنگ‌آهن می‌شود که به‌نوبه خود، زنجیره‌ای از فعالیت‌های معدنی، حمل‌ونقل، لجستیک و صنایع تکمیلی را به حرکت درمی‌آورد.

رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران با اشاره به ضرورت به‌روز شدن صنعت فولاد گفت: «شرکت‌های فولادی چاره‌ای جز هماهنگی با اتوماسیون و دیجیتال‌سازی ندارند؛ در غیر این صورت تولید آن‌ها توجیه اقتصادی نخواهد داشت.» به گفته او، فولاد مبارکه، فولاد هرمزگان، فولاد خوزستان و فولاد آلیاژی از پیشروان این حوزه هستند.

وی افزود: «با وجود ظرفیت ۵۵ میلیون تنی تولید فولاد در کشور، همچنان افرادی به دنبال دریافت مجوز و سرمایه‌گذاری جدید در این صنعت هستند، که این موضوع نگران‌کننده است.»

او تأکید کرد که وزارتخانه مربوطه در تلاش است تا از مسیر قانونی مانع صدور مجوزهای مازاد در زنجیره فولاد شود.

سیدرسول خلیفه‌سلطانی، دبیر انجمن، ناترازی انرژی را مهم‌ترین تهدید برای آینده صنعت دانست: «این مشکل ملی موجب شده حدود ۳۰ درصد ظرفیت تولید فولاد کشور معطل بماند. رشد تولید که در دو دهه گذشته سالانه ۵.۷ درصد بود، امروز به ۰.۷ درصد سقوط کرده است.»

احسان دشتیانه، عضو هیأت‌مدیره انجمن، با اشاره به بحران آب، از سیاست‌های اشتباه جانمایی صنایع انتقاد کرد: «به‌جای استقرار صنایع در کنار دریا، هزینه‌های هنگفتی صرف انتقال آب به کویر شده است. اگر کشاورزی صنعتی شود، مصرف آب کشور به‌شدت کاهش می‌یابد.» او افزود که شرکت‌های فولادی با وجود تمام تلاش‌ها، حتی بدون در نظر گرفتن تورم، کاهش سودآوری محسوسی را تجربه کرده‌اند.

جهاندار شکری، دیگر عضو هیأت‌مدیره، از بحران در صادرات سخن گفت. او یادآور شد که بسیاری از واحدهای القایی که هفت میلیون تن تولید داشتند تعطیل شده‌اند. به گفته او، پدیده کارت‌های بازرگانی اجاره‌ای باعث شده سود صادرات به دلالان برسد نه تولیدکنندگان واقعی. شکری همچنین تعرفه‌های سنگین عراق بر واردات میلگرد ایران را یکی از موانع جدی دانست و خواستار تک‌نرخی شدن ارز شد تا دست واسطه‌ها از بازار کوتاه شود.

بهادر احرامیان نیز در این نشست به اختلاف میان قیمت داخلی و نرخ‌های جهانی فولاد اشاره کرد و گفت: «محصول فولادی ایران با نرخی متفاوت از کارخانه به بازار جهانی می‌رسد. این فاصله قیمتی به زیان تولیدکنندگان داخلی است و باید شفافیت بیشتری در زنجیره توزیع ایجاد شود.»

محسن مصطفی‌پور، دیگر عضو انجمن، بر لزوم تقویت دیپلماسی اقتصادی برای توسعه صادرات تأکید کرد: «ظرفیت تولید فولاد آلیاژی کشور ۲.۵ میلیون تن است، اما مصرف داخلی تنها ۷۰۰ هزار تن. صادرات یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است. با این حال، تحریم‌ها دست تولیدکنندگان را بسته و حتی شرکت‌هایی که با برند جدید فعالیت می‌کنند شناسایی می‌شوند.» او طرح انتقال آب از خلیج فارس به صنایع معدنی و فولادی را «رویایی محقق‌شده» خواند و گفت بدون این پروژه، فعالیت صنعت فولاد متوقف می‌شد.